خلاصه

اخیراً دریافتیم که کمبود استروژن منجر به کاهش دفاع آنتی اکسیدانی تیول در استخوان جوندگان می شود. علاوه بر این، تجویز عواملی که غلظت گلوتاتیون، آنتی اکسیدان اصلی درون سلولی را در استخوان افزایش می دهند، از از دست دادن استخوان ناشی از کمبود استروژن جلوگیری می کند، در حالی که کاهش گلوتاتیون با تجویز بوتیونین سولفوکسیمین باعث از دست دادن استخوان قابل توجهی می شود. برای تجزیه و تحلیل بیشتر مکانیسمی که دفاع آنتی اکسیدانی از دست دادن استخوان را تعدیل می کند، اکنون بیان آنزیم های آنتی اکسیدانی شناخته شده در استئوکلاست ها را مقایسه کرده ایم. ما دریافتیم که گلوتاتیون پراکسیداز 1 (Gpx)، آنزیمی که در درجه اول مسئول تخریب درون سلولی پراکسید هیدروژن است، به طور عمده آنزیم آنتی اکسیدانی غالب است که توسط استئوکلاست ها بیان می شود و بیان آن در ماکروفاژهای مغز استخوان توسط فعال کننده گیرنده لیگاند فاکتور هسته ای-κB (RANKL) و در استئوکلاست ها توسط 17β-استرادیول افزایش یافته است. بنابراین ما اثر بیان بیش از حد Gpx در استئوکلاست‌ها را با انتقال پایدار سلول‌های RAW 264.7 (RAW) که قادر به تمایز استئوکلاستیک در پاسخ به RANKL هستند، با ساختار بیان Gpx آزمایش کردیم. تشکیل استئوکلاست لغو شد. ساختار بیان Gpx همچنین فعال‌سازی فاکتور هسته‌ای-kB ناشی از RANKL را سرکوب کرد و مقاومت در برابر اکسیداسیون دی‌هیدرودی‌کلرو فلوئورسئین توسط پراکسید هیدروژن اگزوژن را افزایش داد. بنابراین ما نقش پراکسید هیدروژن را در از دست دادن استخوان ناشی از کمبود استروژن با تجویز کاتالاز پگیله به موش آزمایش کردیم.این نتایج نشان می‌دهد که پراکسید هیدروژن یک گونه اکسیژن فعال است که مسئول سیگنال‌دهی از دست دادن استخوان ناشی از کمبود استروژن است.

Oxford Academic, Hydrogen Peroxide Is Essential for Estrogen-Deficiency Bone Loss and Osteoclast Formation, 2005