قرآن ۲۷: ۳۹-۴۰

دیوی از جن گفت: «من آن را پیش از آنکه از جایت برخیزی، نزد تو می‌آورم. من بر این کار توانا و امینم.» آن کس که دانشی از کتاب داشت، گفت: «من آن را پیش از آنکه چشمت به تو بیفتد، نزد تو می‌آورم.» و هنگامی که آن را نزد خود مستقر دید، گفت: «این از فضل پروردگار من است، تا مرا بیازماید که آیا سپاسگزاری می‌کنم یا کفران می‌کنم. هر که سپاسگزاری کند، شکرش به سود خود اوست. و هر که کفران کند، پروردگار من بی‌نیاز و کریم است.»

٣٩ قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ ۖ وَ إِنِّي عَلَيْأَيْهِ لَقَوَهِ

. الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ ۞ فَلَمَّا رَاً. عِنْدَهُ قَالَ هَٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنی أَأَشْکُرُ. أَمْ أَکْفُرُ ۖ وَمَنْ شَکَر فَإِنَّما یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ ۖ وَمَنْ کَفَر فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِی.